Een spin in de morgen…….

Juist toen we hadden besloten dat er, bij gebrek aan wetenswaardigheden en inspiratie, tot de thuisreis geen blog meer zou verschijnen, trof Lidy zaterdag een vreemde gast in de gang aan. Hij zat op de vloer, tegen de plint. Hoe groot hij was, kon je lastig inschatten; hij hield alle acht pootjes stijf tegen het lijf getrokken. Sommigen pakken zo’n spin heldhaftig beet en kieperen hem zonder pardon buiten. Bij gebrek aan heldenmoed, pakte Teleton de mop. Toen de spin de mop boven zich zag, sprong hij wel een meter van de grond. Hoorden wij daar ook nog een nijdig geluidje bij? Deze spin had blijkbaar weinig gevoel voor humor. De jump ging gelukkig richting voordeur; de nijdige spin leek dus wel mee te willen werken aan een vertrek, waarbij beide partijen geen gezichtsverlies zouden lijden. Teleton opende de deur galant en net toen hij de spin met de mop nog een heel klein beetje wilde manen om toch vooral maar snel te vertrekken, nam deze de kuierlatten. Zo, dat had Teleton toch maar eens mooi voor mekaar gemopt…..”Ja, ja…”, zuchtte Lidy, “…maar een spin in de morgen geeft kommer en zorgen!”

Die middag voelde Lidy zich niet fit. Nou ja, ze voelde zich eigenlijk erg beroerd. Met het stijgen van de koorts, nam het verbruik van het toiletpapier navenant toe. Buikloop!  Op zondagmorgen sleurde Teleton haar om negen uur mee naar de dokter. We kennen de computer, de assistente en het klappen van de zweep inmiddels. Vooraf had Teleton de ANWB alarmcentrale gevraagd een machtiging voor de dokterskosten af te geven. Lidy heeft een vrij groot risico om snel uit te drogen, zodat doorverwijzing naar een ziekenhuis voor een infuus niet helemaal ondenkbaar was. De kosten voor de huisarts zijn nog wel te overzien met je creditcardje, maar als je naar het ziekenhuis wordt verwezen, berg je dan maar.

Wij zaten tot twaalf uur ‘s middags bij de dokter. Dan heb je wel waar voor je geld hoor!  Eerst al het papierwerk en hopen dat de fax met de machtiging tijdig zou binnenrollen. Dan een algemeen onderzoekje door de verpleegkundige en uiteindelijk, rond de klok van elf kwam de dokter zelf. Beetje kloppen, beetje zuchten….Lidy rolde om van de koorts; maag en darmen waren ook nog niet gereset, zodat de dokter besloot haar direct medicijnen te geven. Maar ja, dan moet je wel nog een half uurtje langer blijven om te bewijzen dat de medicijnen je in ieder geval geen kwaad hebben gedaan……Meer dood dan levend tolde ze die middag haar bed in.

Zo goed en zo kwaad als het ging, hebben we tussen de bedrijven door toch de koffers gepakt zodat we, na een wonderbaarlijke nachtelijke genezing, zonodig vanmorgen hadden kunnen vertrekken. Vanmorgen om zeven uur bleek als snel dat van reizen geen sprake kon zijn. Een drukke morgen met telefoontjes en mailtjes volgde, terwijl zuster Teleton ook nog eens voor de patiënte boven moest zorgen. Inmiddels hebben wij zo te zien alles wel weer onder controle. De voorlopig voorgestelde vertrekdatum is nu op  donderdag gepland, met dank aan de bereidwillige medewerking van United met wie het ook in tijden van nood erg prettig zaken doen is.  De samenwerking met de ANWB-alarmcentrale is in ook één woord geweldig. Je hebt een enorme inbreng (wat denkt/wilt/kunt u zelf?) en dat werkt wat mij betreft prima. Fijn dat er naar je wordt geluisterd, dat je zelf met voorstellen mag komen en dat die ook binnen het redelijke gehonoreerd worden. We zijn in onderhandeling met het kantoor hier op Coral Cay, zodat we waarschijnlijk gewoon in ons ‘eigen’ huis kunnen blijven en we ook niet nog eens hoeven te verkassen, maar voorlopig laten we de koffers maar even ingepakt.

Het ergste lijkt nu achter de rug. Zodra de ANWB-mevrouw haar fiat voor het nieuwe vertrekplan heeft gegeven, bellen we nog even met de Alamo boys om de huurperiode te verlengen en dan zijn we “all set” voor een paar extra dagjes. De patiënt is in diepe rust en het zou zo maar kunnen dat Teleton straks ook nog eens even een uitje gaat knappen op de patio. Of de spin zich nog laat zien, of de voorraad zand, zeep, soda, aardbeitjes, banaantjes en toiletpapier voldoende is voor de komende dagen en…. of de patiënte ook werkelijk opknapt dank zij Teleton’s liefdevolle verzorging, daarover lees je in een volgend blog meer. Met Springbreakertjes weet je het nooit, het is altijd weer een verrassing!