Verrassing……

De laatste werkdag van de week; vrijdag. Het is weer volbracht een heerlijk weekend wacht! Allemaal weer hartelijk dank, want er wordt weer massaal meegelezen en volop gereageerd. Dat doet een mensch, juist wanneer hij hier verlaten is door zijn vrolijke vakantievriendjes, goed.  Vandaag  begon met een ontbijtje, wat klusjes en tot de koffie volstrekte rust. Om kwart over tien stipt: Vrolijke vakantievriend Ruud op de skype; of de koffie bruin was! Kijk, dat getuigt van punctualiteit, betrouwbaarheid en betrokkenheid. Wij voelden met Ruud, die daar in het voorjaarszonnetje voor de halve wereld belastingaangiftes zit te verzorgen, mee. Omdat wij verder zelf niets belangrijks om handen hadden, ging de reis deze morgen naar de vestiging van Home Depot. De mensen die Teleton een beetje kennen, zouden hem dit ernstig ontraden. Gezien de stand van zijn twee linkerhanden, zijn scheve timmermansoog en zijn gebrekkig technisch inzicht kan hij ommers ook veel beter bij dit soort zaken uit de buurt blijven.

Maar ja, het bedrijfje dat vorig jaar naar volle tevredenheid de belangrijkste binnenboel van ons huis heeft gerenoveerd, komt nog voor de Pasen langs om de badkamer een opknapbeurt te geven. De nieuwe deuren voor het badmeubel zijn voor de vakantie opgemeten en besteld en ze hoeven nu eigenlijk alleen nog maar afgehangen te worden. Veel heeft het dus niet om het lijf en zo hoort het ook in de badkamer. Het aantal deurtjes van het badmeubel is om technische redenen met twee toegenomen. Hierdoor zijn we verplicht nieuwe knopjes op de deuren te zetten. En omdat het sortiment knopjes dat de badkamerenovator aanbood niet naar onze smaak was, besloten wij hier in Amerika op zoek te gaan. Vandaar dat we toch naar Home Depot gingen. Op de parkeerplaats viel Teleton al gelijk uit de toon. En dan wist niemand daar nog van de gebreken aan zijn linkerhanden, zijn timmermansoog en zijn  technisch inzicht….Nee, op zo’n parkeerplaats kan je eigenlijk met goed fatsoen niet met een Chrysler Town & Country verschijnen. Hier rijdt men op z’n minst met een dikke  pick-up truck voor. Om de schijn een beetje op te houden, parkeerde Teleton naast de invalidenparkeerplaats en trok hij maar een beetje met zijn been toen hij de enorme winkel binnenstapte. Net als bij de Walmart, wordt je hier begroet door een vrouwelijke peoplegreeter van het type Lenie uit de Takkestraat. Zij keek Teleton meewarig aan want ze zag natuurlijk in één oogopslag wat voor vlees ze in de kuip had. Ieder ogenblik dacht hij dat  ze “Goat af, Teleton”, naar hem zou snauwen. Voor de vorm stopte hij even bij de collectie barbecues. Zo’n peoplegreetster ziet natuurlijk  meteen dat ‘ie daar ook al niks van zal bakken’ Ook niet op een echte Brinkmann, nu ook voor halal vlees, begrijp ik! Maar Teleton wilde zo graag een foto maken van zo’n apparaat voor zijn buurman Piet en zijn vrouw Joke, wier gemarineerde vlees hij regelmatig ruikt wanneer zij in de tuin staan te schroeien op hun Hollandse barbeknoei-apparaatje.

We liepen een poosje door de enorme bouwmarkt en het bijbehorende tuincentrum. Wij verbaasden ons over de enorme voorraad, de orde en netheid, het grote aantal personeelsleden en vooral over het geringe aantal klanten. Want waar bestaan dit soort bedrijven in ‘s hemelsnaam van? Bij de afdeling knopjes en andere aanpakkertjes duurde het een stief kwartiertje voor wij onze keuze hadden gemaakt. Wij kozen voor een zware kwaliteit geborsteld stalen knoppen die,  als je met je glibberige zeephand een lade opentrekt om een handdoek te pakken, niet uit je handen schiet. Goeie spullen, daar houden wij van en wat je ver haalt is lekker, dus wij waren tevreden met de knoppen. Bij thuiskomst bleek dat het doosje met de tien knoppen inderdaad van zware kwaliteit is want het weegt bijna twee kilo……..

De rest van de dag brachten wij door met niemendalletjes, ditjes en datjes. Tussendoor aten wij wat vanwege de lunch en het diner. Wij waren al fan van de firma Bertolli door de kant en klare maaltijden, maar hebben dank zij een tip van Ina Snoeij nu ook hun maaltijdsoep ontdekt. Warm aanbevolen! Wij kuierden eens in het avondzonnetje door de buurt, zagen dat het huis van onze vrolijke vakantievriendjes weer helemaal in de oude staat was gebracht nadat de restjes drank ook waren geruimd en lazen aandachtig de openbare brief die de bank op een van de huizen hier had geplakt. Aan de andere kant van de muur die de community tegen vreemde indringers moet beschermen, ligt een prachtig natuur en wandelgebied. En de community ligt in de aanvliegroute van een vliegveldje waardoor je, zonder dat je hier last van hebt, vooral in het weekend nogal wat old-timers en sportvliegtuigjes ziet overkomen.  Vanavond maakten wij de planning voor de laatste dagen van deze reis. Een herhaling van zetten, niks nieuws meer te verwachten en van een verslag over de voorbereidingen van de terugreis wordt geen mens vrolijk, dat kan ik je wel vertellen. We zitten nog ruim in het toiletpapier. Zand, zeep en soda zijn ook nog voldoende op voorraad, zodat er ook op dat front weinig spannends te verwachten is. En zo komt het, dat besloten is de laatste paar dagen van deze vakantie blogloos door te brengen, want om nou zo maar een verhaal uit de duim te gaan zitten zuigen, daar is Teleton de man niet naar. Wij doen er verder niemand kwaad mee. Jullie hebben nu lekker je eigen zeven zonnen en de kans dat je zelf maandag, bruin- dan wel roodverbrand, sterke verhalen over dat heerlijke weekend kunt vertellen, is groot. Geef je eigen oren en ogen goed de kost; de humor ligt op straat! Daarom, lieve leesvrienden, sluiten wij de tent hier op deze vrijdag, genieten wij nog onbezorgd van de laatste daagjes hier en melden wij ons later wel weer met (hopelijk niet al te spannende avonturen) over de terugreis en de epiloog. Graag tot dan!